کد مطلب:188682 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:249
بشارت پیامبر به ائمه ی دوازده گانه
این مجموعه روایات در كتاب های روایی شیعه و اهل سنت با بیان هایی گوناگون آمده است كه ملاحظه ی آن ها هرگونه تردید را می زداید و صدور چنین بشارتی را از سوی پیامبر (ص) به مرز اطمینان و یقین می رساند.
طرح تفصیلی این روایات در این مجموعه نمی گنجد، و ما از تذكر اجمالی این گونه احادیث هدف دیگری را دنبال می كنیم كه عبارت از گردآوری قراین و شواهد روشن و تردیدناپذیری برای اثبات امامت باقرالعلوم (ع) است، زیرا در صورت پذیرش این گونه روایات، مجالی برای تردید در امامت باقرالعلوم (ع) نمی ماند؛ چه، در میان قائلان به امامت ائمه دوازده گانه، تنها یك نظر و یك عقیده ی مشترك وجود دارد و كسی نیست كه امامت ائمه ی دوازده گانه را پذیرفته باشد، ولی در امامت باقرالعلوم (ع) تردید كرده، فرد دیگری را به عنوان امام بشناسد.
وانگهی، در برخی از روایات مورد نظر، نام و نسب هر یك از ائمه بصراحت
[ صفحه 29]
تعیین شده، زمینه ای برای ابهام و سرگردانی وجود ندارد.
اكنون با این بینش به نمونه ای از این مجموعه روایات اشاره می كنیم:
رسول خدا فرمود: بعد از من دوازده امیر خواهد آمد كه تمامی آنان از قریش می باشند. [1] .
در برخی از این احادیث به جای تعبیر امیر واژه ی خلیفه آمده است.
در این گونه احادیث كه اهل سنت نقل كرده اند، گرچه لفظ امام یا ائمه ی دوازده گانه نیامده است، اما دلایل قطعی وجود دارد كه روایات یاد شده تنها با بینش امامیه سازگار است و فقط بر ائمه دوازده گانه انطباق می یابد.
از جمله دلایل روشن، این است كه احادیث یاد شده در مقام بشریت می باشد و لحن و آهنگی تبشیری دارد، و اگر كسی تلاش كند تا این احادیث را بر كسانی چون معاویه و یزید و عبدالملك مروان و ولید... تطبیق نماید، تلاشی مذبوحانه و بی ثمر كرده است، زیرا اكثر اینان مرتكب بدترین جنایات در تاریخ اسلام شده اند و معنا ندارد كه پیامبر اسلام (ص) به آمدن آنان بشارت داده باشد. [2] .
علاوه بر این، چنان كه گفتیم، در روایات دیگری، ویژگی ها و حتی نام یكایك امامان به صراحت یاد شده است:
ابن عباس گوید: مردی یهودی نزد رسول خدا (ص) آمد تا با سؤال هایی پی به صدق رسالت آن حضرت ببرد، یكی از پرسش های او این بود كه: اوصیای شما كیانند؟ زیرا هیچ پیامبری نبوده جز آن كه وصی داشته است، چنان كه موسی بن عمران، یوشع بن نون را وصی خود قرار داد.
پیامبر (ص) در پاسخ او فرمود: وصی من علی بن ابی طالب و پس از او حسن و
[ صفحه 30]
حسین و در پی آنان نه امام از نسل حسین خواهند بود.
آن مرد خواهش كرد كه پیامبر (ص) به نام هر یك از امامان تصریح كند.
پیامبر (ص) فرمود: پس از حسین فرزندش علی و پس از او فرزندش محمد و بعد از وی فرزندش جعفر و... [3] .
طرح تفصیلی این روایات در این مجموعه نمی گنجد، و ما از تذكر اجمالی این گونه احادیث هدف دیگری را دنبال می كنیم كه عبارت از گردآوری قراین و شواهد روشن و تردیدناپذیری برای اثبات امامت باقرالعلوم (ع) است، زیرا در صورت پذیرش این گونه روایات، مجالی برای تردید در امامت باقرالعلوم (ع) نمی ماند؛ چه، در میان قائلان به امامت ائمه دوازده گانه، تنها یك نظر و یك عقیده ی مشترك وجود دارد و كسی نیست كه امامت ائمه ی دوازده گانه را پذیرفته باشد، ولی در امامت باقرالعلوم (ع) تردید كرده، فرد دیگری را به عنوان امام بشناسد.
وانگهی، در برخی از روایات مورد نظر، نام و نسب هر یك از ائمه بصراحت
[ صفحه 29]
تعیین شده، زمینه ای برای ابهام و سرگردانی وجود ندارد.
اكنون با این بینش به نمونه ای از این مجموعه روایات اشاره می كنیم:
رسول خدا فرمود: بعد از من دوازده امیر خواهد آمد كه تمامی آنان از قریش می باشند. [1] .
در برخی از این احادیث به جای تعبیر امیر واژه ی خلیفه آمده است.
در این گونه احادیث كه اهل سنت نقل كرده اند، گرچه لفظ امام یا ائمه ی دوازده گانه نیامده است، اما دلایل قطعی وجود دارد كه روایات یاد شده تنها با بینش امامیه سازگار است و فقط بر ائمه دوازده گانه انطباق می یابد.
از جمله دلایل روشن، این است كه احادیث یاد شده در مقام بشریت می باشد و لحن و آهنگی تبشیری دارد، و اگر كسی تلاش كند تا این احادیث را بر كسانی چون معاویه و یزید و عبدالملك مروان و ولید... تطبیق نماید، تلاشی مذبوحانه و بی ثمر كرده است، زیرا اكثر اینان مرتكب بدترین جنایات در تاریخ اسلام شده اند و معنا ندارد كه پیامبر اسلام (ص) به آمدن آنان بشارت داده باشد. [2] .
علاوه بر این، چنان كه گفتیم، در روایات دیگری، ویژگی ها و حتی نام یكایك امامان به صراحت یاد شده است:
ابن عباس گوید: مردی یهودی نزد رسول خدا (ص) آمد تا با سؤال هایی پی به صدق رسالت آن حضرت ببرد، یكی از پرسش های او این بود كه: اوصیای شما كیانند؟ زیرا هیچ پیامبری نبوده جز آن كه وصی داشته است، چنان كه موسی بن عمران، یوشع بن نون را وصی خود قرار داد.
پیامبر (ص) در پاسخ او فرمود: وصی من علی بن ابی طالب و پس از او حسن و
[ صفحه 30]
حسین و در پی آنان نه امام از نسل حسین خواهند بود.
آن مرد خواهش كرد كه پیامبر (ص) به نام هر یك از امامان تصریح كند.
پیامبر (ص) فرمود: پس از حسین فرزندش علی و پس از او فرزندش محمد و بعد از وی فرزندش جعفر و... [3] .
[1] اين حديث در صحاح اهل سنت نقل شده است، از آن جمله: صحيح بخاري در جزء چهارم كتاب «الاحكام» صحيح ترمذي 2 / 45. ترمذي اين حديث را حسن و صحيح دانسته است، صحيح مسلم در كتاب «الامارة باب الناس تبع لقريش» 2 / 191؛ صحيح ابي داود 2 / 207 كتاب «المهدي»؛ مسند احمد 5 / 106؛ المستدرك علي الصحيحين 3 / 618 كتاب «معرفة الصحابة»؛ تاريخ بغداد 14 / 353 شماره ي 7673؛ تاريخ الخلفاء 7 در فصل «مدة الخلافة».
[2] براي آگاهي بيشتر مراجعه شود به منتخب الاثر في الامام الثاني عشر 23 - 14.
[3] ينابيع المودة 440، احقاق الحق 13 / 49. در كتاب احقاق الحق اين گونه روايات از كتاب هاي اهل سنت نقل شده است و منابع روايي در اين باره روايات متعدد نقل كرده اند و مرحوم كليني در كتاب اصول كافي 1 / 286 بابي را تحت عنوان «ما نص الله عزوجل و رسوله علي الائمة عليهم السلام واحدا فواحدا» گشوده است.